این مقاله مجموعه مطالبی است که در اولین مدارس تابستانی سیستمهای همبسته قوی در دانشگاه صنعتی اصفهان در تیرماه 1386 ارایه شده است. ابتدا مرور مختصری بر سیستمهای اسپینی و مغناطیسهای کوانتمی ارایه می شود. سپس روش قطری سازی دقیق (لنکزش) به شیوه آموزشی تشریح می گردد.این روش برای محاسبه خصوصیات حالت پایه مدلهای شبکه ای روی خوشه های محدود مناسب است. دو ویرایش از روش لنکزش  برای محاسبه حالتهای برانگیخته و همچنین محاسبه خصوصیات دمای محدود سیستمهای کوانتمی نیز توصیف می شود. مفاهیم اساسی گذار فاز کوانتمی در قالب مدل آیزینگ در میدان عرضی بحث می شود. سیمای فاز و خصوصیات بحرانی این مدل را با استفاده از روش بازبهنجارش کوانتمی توضیح می دهیم. قسمت اعظم مطالب این نوشته جنبه آموزشی دارد که توام با اشاره ای به تحقیقات اخیر آمده است.

در این مقاله راه حل جدیدی برای مساله فضای هیلبرت در کیهانشناسی کوانتمی در مینی ابر فضا (mini super space) مورد بحث قرار گرفته و نتایج حاصل از تغییرات زمانی هندسه فضای هیلبرت در ساختار مکانیک کوانتمی غیر نسبیتی بررسی شده است. نتایج به دست آمده نشانگر وجود شباهتهای جالب توجهی بین مکانیک کوانتمی و نظریه نسبیت عام است.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در این مقاله یک سیستم متقارن N ذره ای با اسپین 2/1 که تحت هامیلتونی پیچش تک-محوری قرار دارد را در نظر می گیریم. سپس با اعمال کانال های مختلف نویز دار، همچون کانال میرایی دامنه، کانال فاز-گردان و کانال میرایی فاز، تحول زمانی همبستگی کوانتمی و رابطه آنتروپی عدم قطعیت در حضور حافظه کوانتمی را بدست می آوریم. مقایسه رفتار آنتروپی عدم قطعیت و همبستگی کوانتمی نشان می دهد که در لحظه شروع، با افزایش تعداد ذرات، مقدار اولیه این کمیت ها افزایش می یابد. اما در طی زمان رفتار آنها عکس یکدیگر خواهد بود. بطور کلی با کاهش همبستگی کوانتمی، عدم قطعیت در اندازه گیری مشاهده پذیرهای ناسازگار افزایش می یابد.

اتم های برانگیخته به ترازهای انرژی بالا که اتم های ریدبرگی نامیده می شوند، دارای دوقطبی های قوی هستند. امکان ایجاد برهم کنش قوی و تنظیم پذیر با برانگیختگی لیزری، اتم های ریدبرگی را به گزینه ای جذاب برای فناوری کوانتمی تبدیل کرده است. در این مقاله ی مروری، بعد از معرفی اتم های ریدبرگی و خواص آن ها، پیشرفت های حاصله در ساخت رایانه های کوانتمی ریدبرگی در شبکه ی اتمی بررسی می شود. سپس کاربرد اتم های ریدبرگی در اپتیک کوانتمی و بهره گیری از آن در تولید چشمه ی تک فوتون و دروازه ی دو فوتونی ارائه می شود.

مدل آیزینگ کوانتمی یک بعدی با برهم کنش همسایه اول و در میدان مغناطیسی عرضی -Jgσxn، یکی از ساده ترین مدل های اسپینی است که از خود گذار فاز کوانتمی نشان می دهد. این مدل تا کنون به روش های مختلفی بررسی و حل دقیق شده است. در این مقاله، با معرفی روش تبدیلات یکانی پیوسته به عنوان یک روش تحلیلی جدید برای حل مسائل بس ذره ای، در ابتدا به حل دقیق این مدل در میدان مغناطیسی عرضی -Jgσxn پرداخته و به محاسبه مقادیر انتظاری ásxnñ، ásznñ و Cx (j)=ásxnsxn+jñ-ásxnñ2 می پردازیم. سپس همین روش را برای بررسی مدل آیزینگ کوانتمی در میدان مغناطیسی عرضی متغیر با تغییرات منظم به صورت (-1)njgoxn به کار می بریم. مشاهده می کنیم که اولا مطابق انتظار، نماهای بحرانی به دست آمده از حل دقیق این دو مدل با رهیافت تبدیلات یکانی پیوسته یکسان بوده، ثانیا، روش تبدیلات یکانی پیوسته علی رغم قابلیت هایش، نمی تواند شکست خود به خودی تقارن را نشان دهد.

ترابرد الکترونی در ساختار NSN گرافینی، که در آن دو ناحیه نرمال با یک نوار ابررسانا به ضخامت d به هم متصل شده اند، را بررسی می کنیم. ترابرد از اتصال را در چارچوب معادله DBdG بر حسب فرایندهای مختلف پراکندگی شامل تونل زنی کوانتومی و بازتاب محلی و ضربی اندریو توصیف می کنیم. مقایسه با ساختار تمام نرمال نشان می دهد که وابستگی زاویه ای احتمال عبور در حضور همبستگیهای ابررسانایی به شدت مختل می شود. این تغییرات را می توان بر حسب اندرکنش بازتاب اندریو و تونل زنی کلاین مربوط به شبه ذرات توضیح داد. در ادامه، وابستگی رسانش دیفرانسیلی ساختار به انرژی را بررسی می کنیم. رسانش دیفرانسیلی در زیر گاف، اثرات بازتاب اندریو و تونل زنی را نشان می دهد به طوری که در dهای بزرگ به مقدار مربوط به ساختار NS میل می کند. در بالای گاف، دیفرانسیلی رفتار نوسانی با انرژی دارد که در dهای بزرگ هم وجود دارد.

از بین رفتن نظم پادفرومغناطیسی به صورت تابعی از بعضی پارامترهای کوانتمی مانند چگالی حاملها یا فشار هیدروستاتیکی اغلب با ورود به یک ناحیه ابررسانایی همراه است. گرچه پدیده مربوطه در مورد اصولا ساده تر فرومغناطیس الکترون غیر جایگزیده محسوستر است. در این مقاله ما دلایل اینکه این پدیده چگونه امکانپذیر می باشد را مد نظر قرار داده و شواهدی را که موانع مشاهده این پدیده در چند فرومغناطیس فلزی از سر راه برداشته شده است را جمع بندی می نماییم. یک معمای جدید که طی کشفیات اخیر در سیستمهای متقارن فروالکتریک و ابررساناهای بین لایه ای گرافیتی جدید ارایه شده است نیز بررسی خواهد شد.